بتن های پلیمری

امید است دانشمندان و دانش پژوهان ایرانی از عرصه تحقیقاتی وارد عرصه ازمایشگاهی شوند تا بدین ترتیب صنعت ساختمان کشور بهبود شرکت قالب بتن فن آوری یابد. نکته جالب این است که با وجود تمام محاسنی که ذکر شد ، این نوع تولیدات، قیمت کمتری نسبت به سنگ های طبیعی دارند . انتخاب پلیمر مصرفی بر حسب مورد مصرف ( کارایی )‌ و قیمت آن انتخاب می شود.

• مقدار مونومری که باید برای اشباع بتن استفاده شود به مقدار آب و هوای موجود در حفرات بتن بستگی دارد.
• آنچه که با عنوان بتن پلیمری نامیده می شود، مخلوطی از سنگدانه ها و یک پلیمر، به عنوان چسبنده است.
• اگر برای شما هم واژه بتن های پلیمری جدید به نظر می رسد و اطلاعاتی در این خصوص ندارید پس با بتن شیمی همراه باشید که به طور کامل جنبه های مختلف را پوشش داده ایم.
• بتن پلیمری به دلیل مقاومت و استحکام بالا دارای گستره کاربری فراوانی است.
• همه ما میدانیم بتن یکی از مصالح اصلی در ساخت اکثر ساختمان‌ های کوچک و بزرگ و طرح‌ های عمرانی است و شاید بارها از نزدیک این مواد را دیده باشیم؛ اما نوع خاصی از بتن، بتن پلیمری می‌ باشد که شاید زیاد به گوشتان نخورده است.

لازم بذکر است بدلیل چسبندگی بالای بتن پلیمری به بیشتر مواد توصیه می شود در صورت نیاز از قالب های نفوذناپذیر استفاده گردد یا با استفاده از ورق های پلی اتیلن مانع از ایجاد چسبندگی بین قالب و بتن پلیمری شد. از جمله مزیت هایی که بتن های پلیمری دارد می توان به مقاوم بودن در برابر عوامل مهاجم شیمیایی و سایر خورنده ها اشاره کرد. علاوه بر این می توان به مقاوم بودن در برابر ساییدگی، مقاوم بودن و پایدار بودن در برابر یخ زدگی، مقاوم بودن در برابر ذوب شدن و غیره اشاره کرد. یکی از ویژگی های مهمی که بتن پلیمری دارد، این است که در مقایسه با انواع بتن سیمان پرتلند اجازه استفاده از مواد را تا ۵۰% کمتر به ما می دهد و همین امر باعث می شود که در یک سطح رقابت با انواع بتن سیمان پرتلند قرار بگیرد.

به طور مشابه، انواع مختلفی از پلیمرهای کو و تر اکریلیک وجود دارد که برخی از آنها به شکل پودرهای با قابلیت پخش مجدد نیز موجود می باشند. اتلین- وینیل استات یکی از اولین پودرهای با قابلیت پخش مجدد در بازار بود. پودرهایی که قابلیت پیش بسته بندی با سیمان و سنگدانه ها را دارند، از نظر اجرایی و زیست محیطی نسبت به شیرابه هایی که در ظروف پلاستیکی عرضه شده و نیازمند پیمانه کردن در محل می باشند، ترجیح داده می شوند. سیستم های سیمانی حاوی پلیمرها خصوصا در مدت 30 سال گذشته، در سطح بین المللی مورد توجه بسیاری قرار گرفته اند.

ج – روش اجرا :

برای ساخت این بتن ها در دسته بندی های متفاوت و کارآمد، در هنگام مخلوط مواد اولیه بتن که شامل سیمان پرتلند، آب و سنگدانه ها می باشد و پیش از فرآیند قالب گیری یا بتن ریزی، مواد پلیمر اضافه می گردند. در آخر می‌توان به پلی استرها اشاره نمود که از واکنش بین الکل‌ها و یا اسیدهای دو یا چند عاملی تشکیل می‌شوند و در حال حاضر در دنیای پلیمر کاربرد عمومی‌تری دارند. رزین‌های پلی استر غیراشباع به دلیل هزینه پایین‌تر، خواص مکانیکی مناسب و در دسترس بودن شاید رایج‌ترین سیستم‌های رزین پلیمری باشند. ترمیم کننده بتن یا ملات تعمیری یا ترمیمی بتن، ترکیبی متشکل از انواع سیمان، سنگدانه، الیاف بتن، رزین، الیاف پروپیلن و غیره است. این ملات همانطور که از اسم آن مشخص است برای ترمیم و تعمیر بتن های پلیمری آسیب دیده یا تخریب شده به کار می رود. انواع بتن پلیمری براساس نوع بایندر هم به سه دسته رزینی، اپوکسی و رزین های اپوکسی تقسیم بندی می شوند.

مهم ترین عوامل استفاده از پلیمر در بتن :

این توجه در قالب 10 کنگره بین المللی، تعداد زیادی همایش، کارگاه و نشریه منعکس گردیده است که مرجع اطلاعات قابل ملاحظه ای بوده و نمونه ای از آن گردآوری و تدوین مراجع موجود توسط CIRIA و اوهاما می باشد. این توجه منجر به بهبود خصوصیات مهندسی مصالح در مقایسه با مصالح اصلاح نشده گردیده است که از آن جمله می توان به مقاومت کششی/ خمشی، طاقت و دوام اشاره نمود که مورد اخیر شامل مقاومت در برابر کربناسیون، نفوذ یون کلرید و آسیب ناشی از یخ زدگی می باشد. به علاوه این سیستم ها ممکن است به عنوان مصالح ترمیمی استفاده شوند که در این صورت پیوستگی خوب با بتن یا فولاد موجود، مورد نیاز می باشد. ترکیبات سیمانی- پلیمری بسیاری وجود دارد و روش های متعددی برای دسته بندی آنها موجود می باشد. این موارد تحت عناوین زیر در اینجا مورد بررسی قرار می گیرند، اگرچه برخی از آنها ممکن است در بیش از یک گروه قرار گیرند.

واژه «مونومر» در توضیحات پیشین ممکن است برای بسیاری ناآشنا و نامفهوم باشد. مونومرها موادی هستند که از مولکول های واحد تشکیل شده اند و کربن و هیدروژن، اصلی ترین اتم ها در ساختمان تشکیل دهنده آن به حساب می آیند. متاکریلات‌ها به‌دلیل اشتعال فوق‌العاده زیاد و بوی نامطبوعی که دارند کاربردشان بسیار محدود است ولی به خاطر کارایی بالا مورد توجه واقع شده‌اند.